به زودی، عوامل هوش مصنوعی کدی بهتر و تمیزتر از هر انسان مینویسند، درست مانند کامپایلرها که میتوانند اسمبلیهای بهتری بنویسند. این تحول در دنیای توسعه وب، نویدبخش تغییرات اساسی است.
در دنیای فناوری، سرعت تغییر بسیار بالاست. خاطراتی از ابتدای ورود به اینترنت در سال ۱۹۹۳ هنوز تازه هستند؛ زمانی که وب چیزی فراتر از مجموعهای از سندهای پیوند یافته نبود. صفحه وب اول من یک فایل `index.html` بزرگ و پراکنده بود! استفاده از خطوط جداکننده و بخشهای «علاقهمندیها»، «فیلمهای مورد علاقه» و البته، «در حال ساخت» (Under Construction) حسابی مرا هیجانزده کرده بود.
ظهور CSS و JavaScript انقلابی در توسعه وب ایجاد کرد. نوشتن جاوااسکریپت در ابتدا مانند کار با دستکش پختنی بود. jQuery تا حد زیادی رابط کاربری را آسانتر کرد، اما مهندسی نرمافزار هنوز هم چالشهای خاص خود را داشت. سپس شاهد ظهور تعداد زیادی فریمورک جاوااسکریپت بودیم: Backbone, Knockout, Meteor, Ember و AngularJS تنها چند نمونه از آنها بودند.
در نهایت، همه چیز کمی آرام گرفت و ما به توسعهدهندگان فولاستک تبدیل شدیم. اما بعد فهمیدیم که برنامههای تکصفحهای (SPAs) آنقدرها هم خوب نیستند و بیشتر کارهایی که روی وب انجام میدهیم ارسال بلاگها و مستندات است؛ در واقع، دوباره به نقطه شروع برگشتیم.
اینها همه مقدمهای بود برای اینکه نشان دهیم توسعه وب چقدر عجیب، دشوار و پر از مسائل جالب است. اما اکنون دیگر نیازی نیست نگران هیچ کدام از این موارد باشیم!
با هوش مصنوعی و سیستمهای «کدنویسی حسگرا» (vibe coding) که حالا به سادگی کدنویسی شناخته میشوند، این فرایند بسیار سادهتر شده است. من شخصاً یک صفحه وب را با کمک Claude Code ساختم که شامل احراز هویت، ثبت وقایع و پیگیری کلیدهای API بود. نتیجه پس از گذشت تنها یک هفته واقعاً شگفتانگیز بود.
در نهایت به این فکر رسیدم که تمام این کارها را بدون نوشتن حتی یک خط کد انجام دادهام! من دیگر حتی به نحوه انجام کار توسط Claude و استفاده از فریمورک Astro اهمیتی نمیدادم.
البته، من Claude را مجبور کردم تا رابطهایی برای ثبت وقایع و احراز هویت ایجاد کند تا بتوانم پیادهسازیها را در صورت نیاز تغییر دهم. این یک روش خوب است – کدنویسی بر اساس رابطها و نه پیادهسازیها! اما به زودی Claude متوجه میشود که باید بدون حتی دستورالعمل، بر اساس رابطها کد بزند؛ زیرا این همان راه درست است.
این دقیقاً مشابه احساسی بود که توسعهدهندگان اسمبلی در زمان ظهور کامپایلرها داشتند. آنها میدانستند چگونه اسمبلی تمیز و ساختاریافته بنویسند. کامپایلرهای اولیه ممکن بود کار را به صورت خام و ناکارآمد انجام دهند، اما خیلی زود آنها توانستند کدهای اسمبلی را به خوبی – حتی بهتر! – از هر انسانی تولید کنند. و اکنون تقریباً هیچکس اسمبلی نمینویسد.
آنچه میخواهم بگویم این است: کدنویسی دارد به پایان خود نزدیک میشود. در آینده، عوامل هوش مصنوعی کدی بهتر و تمیزتر از هر انسان خواهند نوشت، درست مانند کامپایلرها که میتوانند اسمبلیهای بهتری نسبت به ما بنویسند. فریمورکهای وب چه تفاوتی دارند؟ برنامه وب نهایی کار خواهد کرد و همانطور که میخواهید انجام میدهد، و شما اهمیتی نخواهید داد که از React یا TypeScript استفاده میکند.
به عبارت دیگر، در حدود یک هفته آینده همه ما از یک زبان برنامهنویسی استفاده خواهیم کرد: انگلیسی.
منبع: Writing code is so over
این مطلب از منابع بینالمللی ترجمه و بازنویسی شده است.