«استفاده از عینکهای غیرهوشمند، یک واقعیت کاملاً بدون افزوده را ایجاد میکرد…»
تصویر: اکاترینا گنچاروفا/گتیایمجز
bاواسط دهه ۲۰۲۰، جهان غرق در «شلوغی هوش مصنوعی» شده بود. چه تصاویر، ویدیوها، موسیقی، ایمیلها، تبلیغات، سخنرانیها یا برنامههای تلویزیونی باشند، بسیاری از افراد بیشتر تعاملات خود را با محتوای احمقانه تولید شده توسط هوش مصنوعی داشتند. گاهی اوقات این تجربه سرگرمکننده و نسبتاً بیخطر بود، اما اغلب کسلکننده و آزاردهنده بود. حتی ارتباط با دیگران هم مشکوک به نظر میرسید – چه کسی میتوانست مطمئن باشد که فرد پشت تلفن واقعی است یا نه؟ بسیاری از افراد این وضعیت را منزجر کننده و توهینآمیز میدانستند و آرزو داشتند بتوانند از این شلوغی فرار کنند.
[در اینجا یک فضای تبلیغاتی وجود دارد – حذف شده است]
این مطلب از منابع بینالمللی ترجمه و بازنویسی شده است.